LPP 143 ist Liebe zur Musik und Sprache in wütende Form gebracht. Er verarbeitet in seinem teils düster-
melancholischen, teils aggressiven Stil das Leben in seinen Höhen und Tiefen. Born and raised in
Schleswig-Holstein und seit langem ansässig in Kiel-Gaarden und dort auch politisch aktiv, kann man
sich mit ihm über die Abgründe der Gesellschaft, Musik oder die plattdeutsche Sprache austauschen, in
der er auch einige seiner Tracks rappt und damit auch mal die Aufmerksamkeit der Provinzpresse auf sich
zieht. Seine Musik ist geprägt vom Wut auf diese Gesellschaft, schlechten Rap, Autos und alles andere
was nervt. Boombap trifft auf wortspielverliebte Texte, die Flows erinnern eher an Paris oder Philadelphia
als an Berlin oder Hamburg – Schleswig-Holstein statt Deutschland.
Bei dieser Plattbeats-Saison freuen wir uns sehr über seinen Song „Stoff un Larm“. Reinhören in den Song „Stoff un Larm“ (3:23 min) könnt ihr hier.
Stoff un Larm
Wi pust witte Rook ut, as gääv dat en ne’e Pabst
de Musik is goot för de Seel, man tut weh in’t Hart
de verleeden Daag weer en schrigen und blarren
de Minschen schullt löpen, man blifft in de Karren
de stinkt un larmt, ok wenn se nu elektrisch sünd
nümmt se de Room, kümmt in min Droom, wat du in min Texten finst
is de blanke Hohn as wat de Rieken för uns över het
klei mi an Mors, dat kriggst du ni översett
in en Sprook dat ik dor mit inverstannen weer
wenn ik mit de Wöör scheet, givt dat nix to verhanneln mehr
keen Ratslagen, blots düsse Welt to Graff dragen,
un de Naziswien ut elk een Kaff jagen
un ut de Viddel in’e Städer, un dat heele Rebeet
ik kümm mit de Flow de allens deelt as de Leevd
ik hal dat Mic in’e Hand as wär dat een Scheetisen
ok wenn allens boven schwimmt, ward wi deep bliven
de Welt is vull vun Stoff un Larm
so veel Pien, bit dat klötert in Kopp un Arm
un de Been ok, much ehr wull gern hochleggen
erst swiegen, un denn de Wahrheet doch seggen
wi atent swarte Luch, vull vun Stoff un Schmodder,
kunnt ni mehr richi gahn, enn’t mit’n Kopp in Modder
harrn längst verlert, wat Leven is, wat Leevde is,
seh to veel Lüüd de dat gar ni mehr in’t Bregen kriggt
dat dat ok anners geiht, wenn wi dat in de Hann‘ nimmt
dat nich allens good is, solang de Bilanz vun Hannel stimmt
aver de Lüüd op de Straaten slopen, sü mi dör Gaarden lopen
hier is de See in de de Schiet fleet, man de sünd an Born to dropen
de dat to verantern hebbt, man de leevt in schniecke Hüüser
direktemang an de Sünn, för all annern ward dat düster
un dat ok in’t grelle Lich in Summer, mi feihlt de Hoot
much gern vörrutgahn, man weet ni woans dat geiht ahn Moot
un ’neem schull ik den finnen, wenn allens dör n Tüdel is
wenn’t infach is, makt dor faken ok de düvel mit
nüms is licht, feihlt di dat Fundament för’t buuen
ik multiplizeer Regen, ut hunnert ward denn dusend