Die 1918 Hafenbande mischt Shanty und Hip-Hop zu Ship-Hop un macht Lieder über den Kieler Matrosenaufstand, die USPD und die große Liebe, die plötzlich über Bord geht. Skrt skrt!
Die Band
Was kommt raus, wenn man Wissen über den Kieler Matrosenaufstand 1918 aus drei Phönix-Dokus und 2018 Kommunismusgedanken und Trapliebe in die Köpfe der Musiker aus dem Norden packt und heftig schüttelt? – Die Gründung der 1918 Hafenbande!
Quelle: L1918 Hafenbande, Foto: © 1918 Hafenbande
Plattbeats
1918 Hafenbande aus Kiel, Hamburg, Leipzig und Münster haben bei Plattbeats in den Jahren 2019 und 2020 teilgenommen.
Links
Musik
Song – „Keen Meer to wiet“ (Platt) (2020)
Songtext in Platt
Ik höör diesen Stimm noch, se klingt noch an'n Pier,
wi hebbt uns domals noch draapen, ik see: "Bliev doch hier!"
Man dat geiht nich, nee, dat geiht nich.
Du seggst, du muttst gahn, du büst in Gefohr,
se seggt, du darfst hier nich blieven, dien Schipp is al kloor.
Dat weer de schönste Steed up de Welt, man düsse Tiet güng veel to snell.
Dat is egal, wo wiet du föhrst,
dat is egal, wat vör uns liggt.
Ik will nich länger up di töven,
nich länger mehr düt Leven.
Dat is egal, wo wiet du föhrst,
dat is egal, wat vör uns liggt.
Keen Graav so breet, keen Muer so hooch,
ik glööv, wi süht uns, du un ik.
As du dröömt hest an'n Morgen, do hebb ik di küsst.
Du hest faken seggt, dat so veel anners warrn müss,
man dat güng nich, nee, dat güng nich.
Wi warrt uns wedder drapen, wo ok ümmer du büst,
un wenn dat wedder Dag warrt, will ik, dat du mi küsst.
Dat warrt de schöönste Steed up de Welt, wenn kene Grenz se mehr verstellt.
Dat is egal, wo wiet du föhrst,
dat is egal, wat vör uns liggt.
Ik will nich länger up di töven,
nich länger mehr düt Leven.
Dat is egal, wo wiet du föhrst,
dat is egal, wat vör uns liggt.
Keen Graav so breet, keen Muer so hooch,
ik glööv, wi süht uns, du un ik.
Se buut Grenzen un Muurn
üm jedeen Land,
kam keeneen warrt duurn,
se buut se up Sand.
Video
Song – „De rode Farv“ (Platt) (2019)
Songtext in Platt
Al so lange up See,
en Johr oder twee,
aver ümmer an di dacht
in Sünnschien un Snee,
in Ebb un in Floot,
hoop, du büst mi goot,
bold baad ik in dien Brannung
as in'n kolen Soot.
Un ik meen jo keen Land,
nich de Waterkant,
ik meen miene Leev,
de hull miene Hand,
de geev mi düt Dook
un as ik upbrook
do see se: "Dat is
as uns Leevde so rood."
Oh, miene Leev!
Düt Dook is rood,
uns Leev is rood
un rood is ok de Fahn an'n Mast.
De weiht dor vunwegen des Revolution.
Ik glööv, dat höört tosamen:
uns Leev un de Revolution.
Bi uns an Boord sünd wi all Käptn.
Un nu kaamt wi trüch vun'e See.
Wi sünd de roden Matrosen
un wi kaamt trüch vun de See,
dat Segelschipp is in'n Haben,
wo ik di weer seh.
Spring doch över de Reling,
denn nu bün ik weer to Huus,
nehm di in miene Arme,
geev di'n söten Kuss.
Dat is för de, de noch ümmer up See sünd!
Kumm trüch, geev nch för'n Land dien Leven!
Kumm trüch to de Familie, kumm trüch to dien Diern,
kumm trüch an'e Kiellinie, bi de Marine kannst nix liehrn!
Laat de Humpen hoogahn, aver nich dat Pulverfass,
de Käptn maakt sik lever up'n Upstand gefasst!